سحر

سحر خوا ستم صبا باد رزین و ز،،،،،که همگن باشیم و هم

پای رزرز،،،،،به گلهای قشنگ عطر بها ری،،،،،که عطر افشان گلا ن نقش و نگا ر ی،،،،،شمیم  نو گل خندان باغچه،،،،،ببوییم  عطر گل کنار طاغچه،،،،،که زلف گیسوانش

به بلندی،،،،،پیچاند دور خود عشقه کمندی،،،،،سوسن و

عطر گل یاس وصنم بر،،،،،نسیم  بوی او چون عود عنبر،،،،،

گل مریم کا کتوس و شقایق،،،،،بنفشه نسترن نرگس لایق

،،،،،گل روز سفید خوش یمن عروسی،،،،،که هریک از گلان

بویی ببوسی،،،،،گلان عاشق  همه به عطر آن دوست،،،،،

که  عطر بو ی عشق از همه نیکوست،،،،،"جوینی نورعلی"

می خواند از گل،،،،،برای شاه هما هم عین بلبل

گونه

خوا ستم دائم نگاهی بو سه ات،،،،،بوسه ای گیرم کنج گو نه ات،،،،،گیسوان زلف رنگی ترا،،،،،غمز عین زیبا اندازی مرا

،،،،،یا رمی دل دارمی سویم بیا،،،،،بشنوم صوت جمیل آن ندا،،،،،مطرب خوش خوان آواز جمیل،،،،،می نوازی می کشانی

هم به میل،،،،،دائما خلوتگهی بکشانده ای،،،،،عاشق خود کردی و رقصانده ای،،،،،هرکه را خواهی او را دل فریب،،،،،

صبر ایوب می دهی اورا شکیب،،،،،یوسفیت اندرو نم لاله کن،،،،،روح خود را صاف و چون ژاله کن،،،،،لطف عیسائی

عطاء و سرخو شان،،،،،کش مرا بالا سوی کهکشان،،،،،

"نورعلی "را عاشق خود کرده ای،،،،،او"جوینی"شید مجنون

کرده ا ی

بلبل

با چنگ و آواز همه هستید خوشحال،،،،،با نغمه نایی همه هستید با حال،،،،،هم صبح صبا حا  ن همه مصدر شا ها ن،،،

شا دی که هدیه همه مثا ل ما ها ن،،،،،تک فرد گروهی همه 

عنبر عودی،،،،،شا دا ن  و خندان همه عشق ربودی،،،،،هم 

شا دی تلنگر همه مثل می انگو ر،،،،،هم هدیهء شا دی همه

هستید یک جور،،،،،هم اول آخر همه یک سر کرباس،،،،،تک

تک بدانید همه تکهءالما س،،،،،رو شا خهء هستی همه خوانید از گل،،،،،من جمله شما گل همه هستید بلبل،،،،،

شا دی و شوری"علی نور" یه جوری،،،،،او هم  "جوینی" دهد

هدیه گروهی

گوهر

همیشه ساکت م ا مو اج در یا

که موجهای درونم  کرده غوغا

عقل کردم سپرتا  روح  جان را

که پالایش کند کف های آن را

کنا ر ش  سرکنم ،  رفت  آ  مد

شادان ورقصان آنان خوشامد

با  د ریا  د ا ئما  در یا  تو   بینی

که نا  پید ا  نبا   ید   ها   ببینی

با ا  مو اج در یا  با  لا  و     پا  یین

چشم دل باز کن مرجان بیابین

صد ف ها ی   زیا دی  ته  د ر  یا

شنا سا یی بکن  آ  نا  ن    پید  ا

مر و ا ریدو صدف مرجان گوهر

که بسیا رزیاداین گونه  جو  هر

لباس غوا صی پو ش اند ر ونت

گو هر ها ی فراوان در درو  نت

هشت پاهای درونت رابکش تو

انجام   کار خوبی     هست   نیکو

نهنگ های درونت گر که کشتی

مسرورو شادمان هستی بهشتی

"جوینی   نو ر علی"با  لا  و پا  یین

شناخته خود را این هست آیین

خلوتگه خود یار خود باید جست،،،،،دردیر مغان به عطراو باید شست،،،،،نجوا بکن،مدام با عشق دوست،،،،،آن زمزمه با او چقدری که نکوست،،،،،خلوتگه مستان  نگاهی که به 

ماه،،،،،پریان بهشتی نگا هی به شما،،،،،زلفی به عشق تار مو

باز کنیم،،،،،با دلبر خود همیشه طناز کنیم،،،،،هم عاشق دیرم همیشه که نگاه،،،،،من عاشق مستم مدام میعاد گاه

،،،،،اوعاشق و شیدا مجنون نظری،،،،،در خلوتگه رندان 

"جوین نورعلی"